خوش اومدید به مقاله آموزشی راه اندازی داکر ریجیستری

ریجیستری داکر، اپلیکیشنی است که ذخیره و تحویل ایمیج های کانتینر داکر رو مدیریت می کنه. با کمک رجیستری های داکر،  ایمیج ها در یکجا متمرکز میشن و زمان ساخت ایمیج رو برای توسعه دهندگان کاهش می دهند. ایمیج های داکری از طریق مجازی‌سازی و محیط اجرائی، یکپارچه سازی یکسانی را تضمین می‌کنند (این موضوع جلو تر مورد بررسی قرار میگیره)، اما ساخت یک ایمیج می‌تواند مستلزم سرمایه‌گذاری زمانی قابل توجهی باشد. برای مثال، به جای نصب وابستگی ها و پکیج ها به طور جداگانه برای استفاده از داکر، توسعه دهندگان می توانند یک ایمیج فشرده شده را از یک رجیستری دانلود کنند که شامل تمام اجزای لازم است. علاوه بر این، توسعه‌دهندگان می‌توانند با استفاده از ابزارهای یکپارچه‌سازی مداوم (Continuous Integration)، مانند GitlabCI، ارسال ایمیج ها ررو به رجیستری خودکار کنند تا ایمیج ها را در طول چرخه نرم افزار و توسعه، به‌روزرسانی یکپارچه کنند.

داکر هاب یک رجیستری عمومی رایگان است که می‌تواند ایمیج های داکر سفارشی شما را میزبانی کند، اما شرایطی وجود دارد که نمی‌خواهید ایمیج های شما در دسترس عموم باشد. ایمیج ها معمولاً حاوی تمام کدهای لازم برای اجرای یک اپلیکیشن هستند، بنابراین استفاده از یک رجیستری خصوصی می تواند هنگام استفاده از اپلیکشن اختصاصی ترجیح داده شود.

تفاوت داکر ریجیتسری های عمومی و خصوصی

به صورت کلی 2 نوع داکر ریجیستری وجود دارد عمومی و خصوصی.

• داکر ریجیستری های عمومی معمولا توسط افراد یا تیم های کوچکی استفاده می شود که می خواهند در سریع ترین زمان ممکن داکر رجیستری خود را راه اندازی کنند. با این حال، با رشد سازمان‌های آن‌ها، این امر می‌تواند مسائل امنیتی پیچیده‌تری مانند پچ های امنیتی، حریم خصوصی و کنترل دسترسی را به همراه داشته باشد.
• رجیستری های خصوصی راهی برای گنجاندن امنیت و حریم خصوصی در ذخیره سازی ایمیج های کانتینر سازمانی، چه از راه دور و چه در محل، ارائه می دهند. این رجیستری های خصوصی اغلب دارای ویژگی های امنیتی پیشرفته و پشتیبانی فنی هستند.

نصب و راه اندازی

اجرای داکر در خط فرمان هنگام شروع و تست کانتینرها مفید است، اما با پیاده سازی های بزرگتر که شامل چندین کانتینر به صورت موازی هستند، می تواند سخت شود. با کمک داکر کامپوز، یک فایل yml. می‌نویسید تا پیکربندی و اطلاعاتی را که کانتینرها برای برقراری ارتباط با یکدیگر نیاز دارند تنظیم کنید. می توانید از ابزار docker compose برای صدور دستورات به تمام اجزای سازنده اپلیکیشن شما و کنترل آنها به صورت گروهی استفاده کنید.

داکر ریجیستری خودش یک اپلیکیشن با چندین مؤلفه است، بنابراین برای مدیریت آن از داکر کامپوز استفاده خواهیم کرد. برای شروع یک نمونه از رجیستری، یک فایل docker-compose.yml را برای آن تعریف و مکان قرار گیری اطلاعات روی دیسکی که رجیستری شما داده های خود را در آن ذخیره می کند، تنظیم می کنید. اطلاعات مربوط به پیکربندی را در دایرکتوری به نام registry-data در سرور ذخیره خواهیم کرد. برای اینکار می تونید از دستور زیر کمک بگیرید:

ایجاد پوشه

mkdir ~/registry-data

ورود به پوشه ایجاد شده

cd ~/registry-data

ایجاد یک پوشه برای ذخیره سازی ایمیج ها

mkdir data

ایجاد فایل داکر ریجیستری

برای ایجاد فایل مربوطه نیاز داریم فایلی به نام docker-compose.yml رو ایجاد کنیم . محتویات مربوطه رو داخلش قرار بدیم، به این صورت که:

version: '3'
services:
  registry:
    image: registry:latest
    container_name: registry
    ports:
    - "5000:5000"
    environment:
      REGISTRY_STORAGE_FILESYSTEM_ROOTDIRECTORY: /data
    volumes:

اجرای داکر ریجیستری

برای اجرای کانتینر مدنظر می تونیم از دستور زیر کمک بگیریم:

docker compose up -d

صحبت پایانی

رجیستری داکر یک سیستم ذخیره سازی و توزیع برای ایمیج های داکر نامگذاری شده است. یک ایمیج ممکن است چندین نسخه متفاوت داشته باشد که با برچسب‌هایشان (TAG) مشخص می‌شوند. یک رجیستری داکر در ریپیازیتوری سازماندهی شده است، جایی که یک ریپیازیتوری تمام نسخه های یک ایمیج خاص را در خود نگه می دارد.